SIEDLISKA TORFOWISKOWE
Bagna, mokradła i grzęzawiska są określonymi rodzajami torfowisk chronionych w UE. Bagna zasilane są deszczem i śniegiem, natomiast grzęzawiska rozwijają się w zagłębieniach terenu i zasilane są zwykle przez wody powierzchniowe lub gruntowe. Bagna wysokie to szczególny rodzaj torfowisk, kwaśny i bardzo ubogi w minerały i inne składniki odżywcze. Są szeroko rozpowszechnione w całej Europie, z największymi obszarami w Finlandii, Szwecji i Irlandii. Jednak wiele bagien wysokich jest w złym stanie ze względu na ciągłą eksploatację torfu, odwadnianie, zanieczyszczenie azotem oraz zmiany klimatyczne.
Grzęzawiska charakteryzują się zawartością mchów torfotwórczych. Najwięcej ekosystemów grzęzawisk w Europie znajduje się w regionie borealnym. Istnieją dwa rodzaje grzęzawisk borealnych: grzęzawiska Aapa charakteryzują się występowaniem roślinności torfowiskowej, a grzęzawiska Palsa – trwale zamarzniętymi kępami torfu. Oba rodzaje siedlisk są w niekorzystnym stanie, natomiast grzęzawiska Aapa radzą sobie nieco lepiej w alpejskim regionie Skandynawii.
Poznaj obszary występowania bagien wysokich i grzęzawisk Aapa w Europie:
Mapa grzęzawisk Aapa Natura 2000
Mapa bagien wysokich Natura 2000
GATUNKI TORFOWISKOWE
Ekstremalne warunki panujące na torfowiskach nie sprzyjają dużemu zróżnicowaniu gatunków, ale stanowią kluczowe siedlisko dla wielu wyspecjalizowanych gatunków owadów, w tym kilku motyli i ważek. Są także siedliskiem wielu wysoce wyspecjalizowanych grzybów i roślin, w tym mięsożernych rosiczek (Drosera), które doskonale przystosowały się do warunków niedoboru składników odżywczych, żywiąc się małymi bezkręgowcami.
Torfowiska są często otoczone lub związane z lasami bagiennymi, które są stale lub przynajmniej regularnie zalewane.
The Biodiversity information system for Europe is a partnership between
the European Commission and the European Environment Agency.
Other European Information Systems